तुझं माझं प्रेम.....

तुझं माझं प्रेम.....
एक स्वप्न, जागेपणी पाहिलेलं
वास्तवात कधीच न उतरलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
एक दुर्भागी जलबिंदू झालेलं
द्वेषाचा भडाग्नीने वाफ होऊन उडालेलं


तुझं माझं प्रेम.....
एक कमनशिबी क्षितीज असलेलं
भू-गगनाच्या मिलनाला कायमचे मुकलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
नशिबान जवळ आणलेलं
हट्टापायी तुझ्या तितकंच दुरावलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
एक गर्भपात झालेलं
जन्माला येण्यापूर्वी पोटातच मारलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
दगडासारखं भक्कम वाटलेलं 
शेवटी धूळ होऊन आसमंतात उडालेलं 


तुझं माझं प्रेम.....
प्रेमालाच आपण टाळलेलं 
द्वेषाचा चाळणीतून आपसूक गाळलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
एक छळवादी नभ असलेलं
न बरसता गरजून गेलेलं 


तुझं माझं प्रेम.....
एक बेसूर गीत बनलेलं
सूर ताल सारं सारं बिनसलेलं


तुझं माझं प्रेम.....
एक अनंत गूढ होऊन बसलेलं
वाळूचं तेल गळूनही न उकल लेलं


तुझं माझं प्रेम.....
आता संपलेलं संपलेलं
संपण्यापूर्वी कधीच न झालेलं

सांज समयास.....

निवांत.....निवांत.....सांज समयास.....
जेथे स्तब्ध
वाळू किनारा
जेथे फुलला
उबदार हिवाळा


जेथे लाटांची
फेसाळ गाणी
तेथे सखे
तू अन मी


पाहती लोचने
जुळती मने
सखे सहोदरे
तुला हे हृदय
साद देते रे


ये ना, तोड ना,
नियतीची बंधने
निवांत ..... निवांत.....सांज समयास.....


नभांगीचा गोळा
क्षितिजावर आला
वातावरणात भरला
सुवर्णकणांचा धुराळा
जीव माझा 
चातकापरी झाला


स्वप्नांचा रेषा
तुडवीत येना
वास्तवाची मिठीत
जाणीव देना


मनमोहिनी रागिणी
वाट पाहतेस कुणाची
धडधडते ऊर
छेडीत सूर
का तू मग्रूर


ये ना, तोड ना,
नियतीची बंधने
निवांत ..... निवांत.....सांज समयास.....
  

उजाड मोकाट वारा

उजाड मोकाट वारा
क्षणभर थांबलाच नाही
             
             सुसाट बेभान वेड्यापरी गेला
             सारं सारं मोडीत गेला
             बंध रेशमाचे तोडीत गेला
             आठवणींच्या खपल्या जोडीत गेला


मोडीत गेला, तोडीत गेला, जोडीत गेला
थोडासा विसावा मिळालाच नाही

उजाड मोकाट वारा
क्षणभर थांबलाच नाही
             
             नात्यांचे कण
             हवेत उधळून 
             आनंदाचे क्षण 
             पायदळी तुडवून
             भिंगारीसम 
             गरगर फिरवून


उधळून, तुडवून, फिरवून घोंघावत गेला
थोडासा दिलासा मिळालाच नाही

उजाड मोकाट वारा
क्षणभर थांबलाच नाही


             सुखाचा ओलावा
             वाफ होऊन उडाला
             दु:खाचा धुराडा
             दाटून आला
             तुझा विश्वासघात
             वैऱ्याची रात
             आहे संगतीला
             
वादळ......... वारा तोही
वादळ......... वारा मीही
आता.......... कधी शमणारच नाही
आता.......... कधी थांबणारच नाही !!!

दोन ध्रुवं !!!

तू उत्तर ध्रुव तारा
          स्थिर निश्चल
          स्थान अढळ
          .....तू मूक
          .....घडणाऱ्या
          .....न घडणाऱ्या 

          .....बिघडणाऱ्या
          .....साऱ्यांचा
          .....साक्षीदार
          .....मूक
          .....कदाचित
          अनावर ..... दु:ख
          वरवर ..... हसतमुख
          आसवं ..... गिळून
          मन ..... पिळून
          ठार ..... स्थिर
          .....केवळ .....लुकलुक
          .....जागच्या ..... जागी 
          .....  स्थिर ..... निश्चल !!!


मी दक्षिण ध्रुव तारा
          अनभिज्ञ गुप्त
          विश्वाच्या पोकळीत
          कुठेतरी लुप्त
          ..... पडद्याआड ..... अंधाराच्या....
          ..... कुठेतरी ..... वर न दिसणारी....
          आतल्या आत  ..... लुकलुक.....
          मी ..... अनाकलनीय.....
          ..... जगासाठी 
          मी ..... अनाकलनीय.....
          ..... तुझ्यासाठी
          मी ..... अनाकलनीय.....
          ..... माझ्यासाठी
          मी ..... 
          .....अनाकलनीय
          ..... अस्तित्वहीन
          ..... अवघड
          ..... न उलगडणारं
          ..... कोडं !!!


आपण दोघं 
         विरुद्ध टोकं
         एक मी
         ..... मुळात नसलेलाच
         एक तू
         ..... असूनही नसलेली
         दोन्ही टोकं
         ..... मिलनाला आसुसलेली
         विधात्याच्या?
         ..... कदाचित स्वत:च्याच
         ..... कर्माने दुरावलेली
         ..... शक्य नाही
         ..... हे मिलन
         जाणीव
         ..... हि वास्तवातली !!!
         कढ
         ..... हि आयुष्यातली !!!

.....निशब्दात

शब्दांत लुप्त झाला
शब्दांचा अर्थ सारा
निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !


केला या पामराचा
जगाने तिटकारा
चिंधाळ भावनांचा
ओलसर धुमारा
.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !



दाटू लागला मनी
काळाकुट्ट काळोरा
प्रकाश हरवला
काळसंधीत सारा

.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !


न लाभला तयाला
भावनांचा उबारा
भस्म करून गेला
तो ज्वलंत निखारा

.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !


आता शिल्लक मागे
नेत्राश्रूंचा पसारा
अनाहूत फुटला
श्वासांना हुंदकारा

.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !


रेघा रेघांत शोधे
तो स्वत:ला बिचारा
कटूकोडे रेघांचे
सुटेल का? विचारा

.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !


एक अभिवादन
मूक संगीतकारा

.....निशब्दात स्थिरावला
तो वादळी किनारा !

कटुसत्य

चैतन्यझरा
आटला.......विटला
मरगळ........मरण घळ?


चंचल वारा
थांबला........विरला
अवकळ.........अवनीवर!


लुकलुक तारा
विझला........मिटला
जरजर.........जर्जर!


तुच खरा
वाटला.........मला
असत्य?.........कटुसत्य?

मी शून्यमयी

शोषलेलं मन
उष्ण तन
वाळवंटी रण
...................रखरखीत
...................धगधगीत !!!

निबिड रात्र
उध्वस्त चित्र
कोरडे नेत्र
...................आतवर
...................खोलवर !!!

रात्रीचा कडा
चांदण्याचा सडा
चंद्र थोडा?
...................तोही नाही
...................चांदणंही !!!

प्रीतीची तहान
व्याकूळ प्राण
सुकलेले पान
...................गळू पाहे
...................जळू पाहे !!!

तडकलेलं दर्पण
प्राणार्पण
रचलेलं सर्पण
...................काष्ठ्कोरी
...................चित्तेवरी !!!

भंगलेला तारा
दिशाहीन वारा
काळीज चिरा
...................विरह तुटीत
...................मती कुंठीत !!!


समाज बंधित
कठोर खंडित
'कातर' संधीत
...................प्रेम अतृप्त
...................तू मी लुप्त !!!


आपली कथा
आपलीच व्यथा
एक अमर  गाथा
...................विश्वातली
...................दिगंतातली !!!


तुझा मी
प्रेमी शतजन्मी
सलते कमी
...................तू नाही
...................मी शून्यमयी !!!

बेसूर संगीत

एक हरित पातं
एक बोलकं नातं
असूनही……….
            का ही भयाण शांतता?

एक भरीव सुगंध
एक गोड बंध
असूनही……….
            का ही जीवघेणी कटुता?

एक सूर
एक ताल
असूनही……….
            का हे बेसूर संगीत, आलाप छेडीता?

एक श्वास
एक विश्वास 
असूनही……….
            का ही पोकळ संदिग्धता?

तू माझी
मी तुझा 
असूनही……….
            का ही जवळीकतेची औपचारिकता?

एक मन
एक 'अंतर' 
असूनही……….
            दोघांच्या अंतरात 'अंतर' का?      

निशा

गत आठवणींचा स्मृती झरा वाहे मनी
गं सजनी तुझ्या शयनी प्रहरी निशा...

हे गर्भरी शर्वरी भरजरी थरथरी
तव मिठीत्त मदमस्त लहरी निशा...

फुटकळ विटकळ नशिबाला ठिगळ
अंतक्षणी मगरूर क्रूर कहरी निशा...

आकस्मित मजला प्रकाशात असूनही
तव अस्तनीत लपलेली जहरी निशा...

घातलाटांनी चूर जाहला स्वप्न पत्थर
उध्वस्त मी निद्रिस्त मी जीवनी गहरी निशा...

प्रेमात हरण्याची मजा.....

केले मी अवचित धाडस न कुणी करावे
तुजला पुसले मी पुरता वेडावलो आहे


तुझा गं होकार देऊन जाईल सुख मला
अन तुझ्या नकारातही मीच जिंकलो आहे


थोडीशी वाटलेली आशा धूसर होत गेली
उष:काल कोठे? अंधारात हरवलो आहे


काळोखाची क्षतिभीतीही आता मनात नाही
अंधारच जीवनी अन मी सरावलो आहे


अशा कित्येक मऱ्हाटी मी साहिल्या पानिपती
विश्वास हरवला आता मनी दृढावालो आहे


गं ऐक प्राणप्रिये सखे खरे सांगतो तुला
प्रेमात हरण्याची मजाच काही और आहे!!!

........... दाटला अंधार दृढ

शांतता शांतता

भयाण शांतता

स्मशान शांतता

निसर्ग स्तब्ध क्रुद्ध

........... दाटला अंधार दृढ

मनाच्या संधीत

काळजाच्या कुपीत

अजूनही तसेच

दडलेले गूढ

........... दाटला अंधार दृढ

दु:खाची साथ

सुख दोन हात

नेहमी असेच

दैवाचा हा सूड?

........... दाटला अंधार दृढ

शापित या नशिबी

प्रेमाची गरिबी

सवय झालीय

रुक्षता जीवनी रूढ

........... दाटला अंधार दृढ

स्थिर जीवनघाई

न उरले हाती काही

मन चल? अचल?

शांत मी दिग:मूढ

........... दाटला अंधार दृढ

 

क्षण निरोपाचा.....

सहन नाही होत

          काळजाला चीर

मनात रुदन

          चेहरा खंबीर

नकली हास्य 

          गालावर स्थिर

आत भव्य वादळ

          वरकरणी धीर

क्षण हा असा

          येणारच होता

तुला अन मला 

          दूर करणारच होता

नेत्रात पाणी

          भरणारच होता

आयुष्य आनंदाचे

          संपवनारच होता 

हातात न कुणाच्या 

         दोघेही हतबुद्ध 

दैवाने लिहिलेले 

         ऐसे आपले प्रारब्ध 

ओलावल्या कडा 

         भिजलेले शब्द 

क्रूर निसर्ग 

         निजलेला स्तब्ध !!!

या माझ्या धरणीने.....

या माझ्या धरणीने
    घेतले अंगावर पिवळे ऊन
जणू सोनेरी पाण्याने
    धरणी निघाली न्हाऊन
आन्हिक उरकले तीने
    बसली नटुन थटुन
लाल गुलाबी गुलमोहराने
    भाळी कुंकू लावून
तरी पिवळ्या ऊनाने
     धरणी गेली मळून मळून
वाट पाहिली तीने
     डोळे लावून लावून
कधी त्या वरुणाने
     तहान जाईन भागून
हाक ऐकली त्याने
     पडला पिळून पिळून
रंगहीन त्या जलाने
      मळ गेला निक्षून
हास्य केले धरणीने
      हिरवा शालू नेसून
पर्ण-कळी-फुलाने
      धरणी गेली बहरुन !!!